Er waren eens … drie heel speciale kittens die heel graag samen lang en gelukkig willen leven bij fantastische mensen.
Het uitzonderlijke verhaal van Marcelleke, Maio en Maias.
Wij stellen ons eerst heel graag aan jullie voor! 😻
Ikke, Maio, ben een zeveraar. Ja, echt waar! 😹 Als we knuffelen, zever ik van plezier! Mijn broer, Marcelleke, is graag dichtbij, heel nieuwsgierig en kan ook van aaitjes genieten. Mijn zus Maias is een enorme speelvogel, kijkt heel graag uit het grote raam naar alles wat beweegt, vooral fietsers zijn de max!
Ze is nog wat bang van mensen tot ze jou lang genoeg kent, dan komt ze losser.
En weet je wat: wij zijn allemaal te verleiden met snoepjes! Ik hoor die tweepoters altijd zeggen dat wij een beperking, een handicap hebben. Nou, de enige beperking die ik weet, is dat we totaal geen beperking hebben op lief zijn. En dat de buitenwereld heel gevaarlijk voor ons is, dat ook wel. 💛
Maar mama Erin kan dat beter uitleggen, zij wil voor ons de meest fantastisch thuis zoeken!
⬇️
Deze drie schatten zijn einde juni plots opgedoken in een diepe berm zonder mama, toen ongeveer 8-9 weken. Na korte tijd werd in hun opvanggezin duidelijk dat ze slecht tot heel slecht zagen. Ze reageerden enorm op elk geluidje én ook op geur. En ze zijn hoogstwaarschijnlijk gedumpt geweest omwille hiervan. 😿
Het meisje Maias vertoonde een heel specifiek vreemd gedrag: haar zicht was beter, maar ze was hyper-hyper-alert!
Slapen deed ze heel weinig, continu alert op geluiden en beweging en onmiddellijk gealarmeerd.
Een gerenommeerde oogspecialiste met vele jaren ervaring werd geraadpleegd. Toen ze de ogen onderzocht, kwam de uitspraak: “Dit heb ik nog nooit gezien!”
(Ter info: van buitenaf zag je amper iets aan de ogen, enkel hun pupillen reageerden niet altijd even snel en Maio keek wat scheel.)
De twee jongens zagen heel slecht, Maio het slechtste. Grote stukken netvlies waren bij beiden al losgelaten en de bloedvaten in de ogen waren enorm dik en vreemd vertakt. Maias haar ogen leken normaal, haar problemen zaten in het centrale zenuwstelsel.
De oorzaak is vermoedelijk een besmetting tijdens de dracht: kattenziekte, leucose … of iets toxisch.
Bij de jongens heeft zich dat ‘vastgezet’ op de ogen, bij het meisje op het centrale zenuwstelsel.
De kans bestaat absoluut dat zowel Maio als Marcelleke op termijn blind worden. En alle drie moeten ze hoe dan ook binnenkatjes blijven. Ook Maias, want zij reageert zo enorm schrikkerig op alles, dat ze buiten niet zou overleven.
💛💛 We beseffen dat het niet vanzelfsprekend is, maar ons hart weet dat ergens een prachtige thuis op hen wacht! Een echte dierenvriend die met liefde en geduld deze drie musketiers samen een warme thuis wil geven, rekening houdend met hun handicap én met een aangepaste omgeving.